hugna

Íslenska

Tíð	persóna
Sagnbeyging orðsins „hugna“
Nútíð	ég	{{{ég-nútíð}}}
	þú	{{{þú-nútíð}}}
	hann	{{{hann-nútíð}}}
	við	{{{við-nútíð}}}
	þið	{{{þið-nútíð}}}
	þeir	{{{þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	ég	{{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð	það	{{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	það	{{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð	það	{{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur	það	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð (ópersónulegt)	mér	hugnar
	þér	hugnar
	honum	hugnar
	okkur	hugnar
	ykkur	hugnar
	þeim	hugnar
Nútíð, miðmynd (ópersónulegt)	mér	hugnast
Þátíð	ég	{{{Þátíð}}}
Þátíð (ópersónulegt)	mér	hugnaði
Lýsingarháttur þátíðar		{{{Lýsingarháttur þátíðar}}}
Viðtengingarháttur	ég	{{{Viðtengingarháttur}}}
Viðtengingarháttur (ópersónulegt)	mér	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.		{{{Boðháttur}}}
Allar aðrar sagnbeygingar: hugna/sagnbeyging

hugna; veik beyging , (ópersónuleg sögn sem tekur þágufall)

[1] einhverjum líkar eitthvað

[2] einhverjum hugnast eitthvað: eitthvað fellur einhverjum vel í geð

þýðingar